Του Βασίλη Κοψαχείλη
Η δημιουργία του κυβερνοχώρου ήρθε ως μια τεχνολογική επανάσταση που άλλαξε τις ζωές όλων μας και ολοκλήρωσε την πλέον σύγχρονη φάση της παγκοσμιοποίησης.
Αρχικά το διακύβευμα ήταν να υπάρχει Internet παντού. Ακόμη και στις πλέον απομονωμένες περιοχές του πλανήτη. Αργότερα, με την εξέλιξη της τεχνολογίας και του ανταγωνισμού, το ζήτημα επεκτάθηκε στο Internet παντού και φθηνά, για να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτό ακόμη και άνθρωποι που ζουν με κάτω από 5 δολάρια την ημέρα.
Τα τελευταία χρόνια δίνεται μια μάχη για Internet Δημοκρατικό! Όπερ σημαίνει κυρίως δυο πράγματα.
Πρώτον, Internet που θα λογοδοτεί στην Αλήθεια. Άρα, η μεγάλη πρόκληση εδώ είναι τι συνιστά αλήθεια και τι συνιστά ψέμα ή ακόμη χειρότερα μετα-Αλήθεια, καθώς και ποιος το καθορίζει αυτό. Όταν για παράδειγμα προσφέρεις πλήθος εφαρμογών παραποίησης (ρετουσαρίσματος ή και κάτι πιο προωθημένο) της εικόνας ενός χρήστη των κοινωνικών δικτύων, εκπαιδεύεις ακούσια τον απλό χρήστη στην παραποίηση της πραγματικότητας ή όχι; Γιατί απαιτείς να μην το κάνει αργότερα και στην αναπαραγωγή μιας είδησης;
Το δεύτερο ζήτημα αφορά το βαθμό ελεύθερης πρόσβασης. Τα τελευταία χρόνια, το ένα μετά το άλλο, κράτη με δημοκρατικά ανολοκλήρωτες πολιτικές δομές επιβάλλουν περιορισμούς των πολιτών τους στην ελεύθερη πρόσβαση περιεχομένου στο διαδίκτυο. Τελευταία περίπτωση αποτελεί η Κίνα, όπου βάσει της νέας νομοθεσίας της επιχειρεί να επιβάλλει περιορισμούς στο τι θα βλέπουν και τι όχι οι άνθρωποι που ζουν στη χώρα.
Τα δυο αυτά ζητήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ακόμη αναπάντητα. Όσο θα μένουν αναπάντητα θα συντηρείται το νέο παραπέτασμα μεταξύ κρατών και κοινωνιών. Και τόσο θα υποχωρεί η παγκοσμιοποίηση και η ανοικτή κοινωνία, η οποία και αυτή ενδεχομένως να πρέπει να αναθεωρήσει τα προβαλλόμενα πρότυπά της, γιατί έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια που είναι έτοιμη η κάθε γενιά να αφομοιώσει ομαλά. Η αντίδραση στην υπερβολή είναι νερό στο μύλο των πολιτικών άκρων…
Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
