Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Η είδηση είναι τα όσα ανέφερε χθες, 4 Οκτωβρίου 2023, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών κ. Χακάν Φιντάν για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Κυπριακής Δημοκρατίας, δίχως να υπάρχει προηγούμενη λύση του Κυπριακού Ζητήματος.
Συγκεκριμένα ο κ. Φιντάν ανέφερε πως «…η αναμονή για μια τελική λύση στην Κύπρο, που θα ανοίγει τον δρόμο προκειμένου να επωφεληθεί κανείς από τους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι καλή κατάσταση για την περιοχή και τον κόσμο». Και στη συνέχεια υποστήριξε πως το παράδειγμα της αντίστοιχης διευθέτησης του θέματος μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου είναι μια καλή φόρμουλα και για την Κύπρο.
Ο Τούρκος ΥΠΕΞ αυτό που έξυπνα ξέχασε να αναφέρει είναι πως στην περίπτωση Ισραήλ και Λιβάνου, η διαφορά στη μεταξύ τους ΑΟΖ και για το κοίτασμα που υπάρχει εκεί, αφορούσε δυο ήδη κυρίαρχα κράτη, διεθνώς αναγνωρισμένα. Με ποιόν άραγε θα έκανε αντίστοιχη συμφωνία για τους εξ ολοκλήρου δικούς της υδρογονάνθρακες η Κυπριακή Δημοκρατία;
Στην πραγματικότητα με αυτό τον τρόπο ο κ. Φιντάν ήρθε να επαναλάβει την λύση των δυο κρατών στην Κύπρο.
Με εκτεταμένη αρθρογραφία και επιχειρηματολογία στο παρελθόν, ο γράφων έχει υποστηρίξει πως η Διζωνική/Δικοινοτική «λύση» στην Κύπρο είναι λάθος, όπως και τεράστιο λάθος είναι για τις ελληνικές και ελληνοκυπριακές ηγεσίες να αναπαράγουν προτάσεις-σούπες στο Κυπριακό, ενώ γνωρίζουν καλά πως στο τέλος η υπόθεση θα καταλήξει στη «λύση» των δυο κρατών – στα πλαίσια ενός τουρκοβρετανικού σχεδίου, και αυτό είναι το στοιχείο που θα πρέπει να αποφύγουν οι «δικές μας» ηγεσίες. Οφείλει η ελληνική και ελληνοκυπριακή ηγεσία να έχει άποψη και δικό της σχέδιο για μια «ελληνική» λύση δυο κρατών στο Κυπριακό.
Η αυτοπαγίδευση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της περιοχής, που έκανε ένα καθαρά οικονομικό-επιχειρηματικό ζήτημα, σε ζήτημα αμιγώς γεωπολιτικό, χωρίς να έχει την ετοιμότητα να το υποστηρίξει ανάλογα, πάλι με πρόταση του γράφοντα από το 2012, που όταν του ζητήθηκε, δόθηκε ως εμπιστευτική έκθεση σε σχετική υπηρεσία, θα μπορούσε το όλο ζήτημα να διευθετηθεί με τον καλύτερο τρόπο για τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα μέσα από ένα εταιρικό σχήμα των κρατών που μετέχουν στις Τριμερείς με προνομιακές μετοχές, ενώ η συμμετοχή άλλων θα μπορούσε να γίνει με κοινές μετοχές. Κανείς δεν θα αποκλείονταν, αλλά τα κράτη μέλη των Τριμερών θα ήλεγχαν και απόλυτα το παιχνίδι. Δεν είναι φυσικά τόσο απλό όπως εδώ περιγράφεται, αλλά για λόγους εύλογους, δεν θα μπορούσε μια τέτοια πρόταση να δει το φως της δημοσιότητας στο σύνολό της.
Η ζωή και η πολιτική απεχθάνονται το κενό. Και όταν δεν έρχεσαι εσύ να το καλύψεις με τις δικές σου επίκαιρες και βιώσιμες προτάσεις, τα γεγονότα σε προσπερνούν και μένεις πίσω να παρακολουθείς αμήχανος τις εξελίξεις.
Η πρόταση του Χακάν Φιντάν δεν ήρθε τυχαία. Και λέχθηκε τόσο για να ακούσει η Λευκωσία, όσο και για να προετοιμάσει την ελληνική κοινή γνώμη.
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
