Η νέα κρίση στη Μέση Ανατολή φέρνει στο φως κάτι πολύ παράδοξο.
Στο Ισραήλ, με όλους τους επίστρατους με το χέρι στη σκανδάλη στα σύνορα βορρά και νότου, έτοιμους να ξεκινήσουν έναν νέο πόλεμο αν και όταν διαταχθούν, η δυσαρέσκεια της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ισραηλινής κοινωνίας είναι εναντίον της κυβέρνησης, που τη θεωρεί υπεύθυνη γιατί πιάστηκαν στον ύπνο και για την αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί.
Από την άλλη, το σύνολο σχεδόν του Αραβικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Αραβικών κρατών που στηρίζουν την Χαμάς, δεν έχει καμία διάθεση ευθείας αντιπαράθεσης με το Ισραήλ και τους Αμερικανούς, αντίθετα από τις κοινωνίες τους, που η συντριπτική τους πλειονότητα αναζητά μια σύγκρουση που θα έφερνε – όπως το αντιλαμβάνονται – οριστική λύση στο Παλαιστινιακό Ζήτημα.
Οι μόνες περιπτώσεις που ηγεσίες και λαός βρίσκονται σε ομοθυμία είναι οι περιπτώσεις της Τουρκίας και του Ιράν, δυο μη Αραβικά κράτη, με γεωγραφική συγγένεια, λόγο και πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Στη διαχείριση της κρίσης έχουν εμπλακεί βαθιά αλλά προσεκτικά οι ΗΠΑ. Το προχθεσινό χτύπημα στο νοσοκομείο στη Γάζα δείχνει ότι οποιαδήποτε Δυτική στρατηγική που δεν θα εξυπηρετεί και τα δεκάδες αντικρουόμενα συμφέροντα των ακραίων Παλαιστινιακών οργανώσεων θα είναι καταδικασμένη να τιναχθεί στον αέρα από μία ρουκέτα.
Συμπερασματικά, βρισκόμαστε σε ένα σημείο που τόσο η προοπτική κλιμάκωσης του πολέμου, όσο και κάποια εκτόνωση μέσω της διπλωματίας είναι επιλογές που έχουν βαλτώσει.
Κερδισμένοι από αυτή την κρίση φαίνεται να βγαίνουν η Τουρκία και το Ιράν. Η Τουρκία έχει κάθε συμφέρον να «πουλήσει» στους Αμερικανούς ένα τουρκικό σχέδιο ειρήνευσης και αν το δεχθούν οι Αμερικανοί, οι Ισραηλινοί δεν θα έχουν πολλές επιλογές να το αρνηθούν. Από την άλλη, αν το Ιράν καταφέρει να κρατήσει μια έξυπνη στάση μη άμεσης εμπλοκής και τιθάσευσης της Χέζμπολάχ (και της Χαμάς) θα κερδίσει πόντους στις σχέσεις του με τον ισχυρό παίκτη της περιοχής, τη Σαουδική Αραβία, η οποία με κάθε τρόπο δείχνει στους Αμερικανούς ποιοι πλέον είναι τα πραγματικά αφεντικά στην περιοχή.
Το χτύπημα της Χαμάς τελικά όχι μόνο δείχνει ότι είχαν σωστά εντοπίσει την Αχίλλειο Πτέρνα του συστήματος ασφαλείας του Ισραήλ, αλλά ότι είχαν επιπλέον σωστά διαβάσει τη νέα γεωστρατηγική εξίσωση της Μέσης Ανατολής.
