Του Βασίλη Κοψαχείλη
Σε συνέχεια της μεγάλης τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς και άλλων Παλαιστινιακών ακραίων οργανώσεων στο έδαφος του Ισραήλ και εναντίον απλών πολιτών, καθώς και μετά την επικοινωνία που είχε ο αμερικανός υπουργός εξωτερικών με ευρωπαίους αξιωματούχους, ο Ούγγρος Επίτροπος για τη Γειτονία και την Διεύρυνση της ΕΕ, Oliver Varhelyi, ανακοίνωσε την αναστολή της οικονομικής-αναπτυξιακής βοήθειας της ΕΕ προς τους Παλαιστινίους, ύψους περίπου στα 690 εκατ. ευρώ.
Η απόφαση του Επιτρόπου σήκωσε θύελλα αντιδράσεων από κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο, κατηγορώντας τον Επίτροπο ότι πήρε αποφάσεις χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τα συλλογικά όργανα της Ένωσης και τις εθνικές κυβερνήσεις.
Η αντίρρηση των κρατών μελών στην απόφαση Varhelyi εδράζεται στον ισχυρισμό πως η αναστολή πληρωμών δεν θα πλήξει τις εξτρεμιστικές οργανώσεις των Παλαιστινίων – μάλλον είναι κάτι που οι εξτρεμιστές θα επιθυμούσαν να συμβεί – αντίθετα θα πλήξει κρίσιμες κοινωνικές ομάδες και αναγκαίες αναπτυξιακές δράσεις εντός της Παλαιστινιακής Αρχής και υπέρ του Παλαιστινιακού λαού.
Υπό το βάρος των πιέσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγκάστηκε να προβεί σε διόρθωση της αρχικής απόφασης, λέγοντας πως δεν θα υπάρξει αναστολή της αναπτυξιακής βοήθειας, αλλά επανεξέταση αυτής, ενώ σημείωσε πως εξαιρείται η ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστινίους, η οποία θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. Μάλιστα, ανέφεραν πως δεν υπήρχαν πληρωμές αυτή την περίοδο, οπότε δεν υφίσταται κάποιο πρακτικό θέμα αναστολής τους.
Ενόχληση για την αρχική απόφαση του Ούγγρου Επιτρόπου δεν υπήρξε μόνο από εθνικές κυβερνήσεις, αλλά ενόχλησε και συναδέλφους του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πολλοί πήραν αποστάσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Επίτροπος Διαχείρισης Κρίσεων, Γιάνεζ Λέναρτσιτς που ανέφερε στο X ότι «η ευρωπαϊκή ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους θα συνεχισθεί για όσο χρειασθεί».
Το θέμα θα ήταν για γέλια, αν δεν αφορούσε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, τη σταθερότητα σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή και εκατομμύρια ζωές ανθρώπων.
Για ακόμη μια φορά αποκαλύπτεται η ανεπάρκεια ανθρώπων και θεσμών εντός της ΕΕ, γελοιοποιώντας με την ανεπάρκειά τους έναν θεσμό για τον οποίο με πολύ κόπο και ιστορικές θυσίες έβαλαν στον χάρτη της διεθνούς πολιτικής οι Ευρωπαίοι πολίτες.
Ανεξάρτητα από την πολιτική λογική, του να σταματήσει η αναπτυξιακή βοήθεια ή να συνεχιστεί, που και οι δυο θέσεις έχουν ισχυρά επιχειρήματα, η εικόνα που έδειξε για ακόμη μία φορά η ΕΕ είναι τουλάχιστον απαράδεκτη για διεθνή οντότητα που διεκδικεί λόγο και ρόλο στις εξελίξεις.
