Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Η υπόθεση της έξωσης της Τουρκίας από το πρόγραμμα του προηγμένου αμερικανικού μαχητικού F-35 και η επιβολή άτυπου εμπάργκο δυτικών χωρών σε εξαγωγή στρατιωτικής τεχνολογίας προς την Τουρκία, χρεώθηκαν στην Ελλάδα και τη δράση του Ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ, συνεπικουρούμενου από το Ισραηλινό και σε μικρότερο βαθμό από το Αρμενικό λόμπι.
Γι αυτό το λόγο, η Ελλάδα στοχοποιήθηκε από την Τουρκία.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι προ δεκαετίας σχεδιασμοί της Άγκυρας (Anatolu, S-400, F-35) είχαν ως πρώτο και κύριο στόχο την Αίγυπτο του Προέδρου Σίσι και τις προοπτικές του Καίρου ως στρατηγικού παράγοντα στα ανοιχτά ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου (όπως για παράδειγμα η κρίση στη Λιβύη και το Παλαιστινιακό) και στο ενεργειακό παιχνίδι σε Μεσόγειο και Ερυθρά Θάλασσα. Μην ξεχνάμε πως κοιτάσματα Υ/Α δεν έχει μόνο η Ανατολική Μεσόγειος, αλλά και η Ερυθρά Θάλασσα, που με διάφορες διπλωματικές κινήσεις η Τουρκία προσπαθούσε να αποκτήσει πρόσβαση και μόνιμη παρουσία.
Για μια δεκαετία, οι ενέργειες του Ελληνικού και του Ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ πέτυχαν την ακύρωση ολόκληρου του στρατηγικού σχεδιασμού της Άγκυρας.
Το κέρδος για Ελλάδα και Ισραήλ, όσο και αν φαίνεται παράξενο, είναι έμμεσο. Το κέρδος και συνάμα η απειλή για την Αίγυπτο του Προέδρου Σίσι ήταν άμεση.
Το γεγονός αυτό, θα πρέπει να αποτελεί μια επιπλέον παράμετρο στους σημερινούς σχεδιασμούς της Αιγύπτου και στη διάθεση της χώρας να αποκαταστήσει διπλωματικές και άλλες σχέσεις με την Τουρκία.
Αν σήμερα η Αίγυπτος αισθάνεται σχετικά ασφαλής από την Τουρκία, αυτό σε μεγάλο βαθμό το οφείλει στην Ελλάδα και το Ισραήλ.
Και αυτό θα πρέπει να γίνει, στο μέτρο που του αναλογεί, αντιληπτό από τις ελληνικές αρχές, διότι ακούσια και συγκυριακά πέτυχαν να έχουν στα χέρια τους «στρατηγικά χαρτιά» αναγκαία στην διατήρηση των Τριμερών Συνεννοήσεων που εγκαινιάστηκαν με πολλές προσδοκίες πριν δέκα σχεδόν χρόνια και σήμερα θα πρέπει να αξιολογηθούν και να επαναπροσδιοριστούν σε νέο πλαίσιο.
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος