Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί προσκλήθηκε ο Ουκρανός πρόεδρος κ. Ζελένσκι στο δείπνο που παρέθεσε στην Αθήνα ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης στους ηγέτες των κρατών και οντοτήτων των Δυτικών Βαλκανίων, παρουσία της ηγεσίας της ΕΕ.
Οι λόγοι είναι κυρίως τρείς:
Σταθερότητα
Η κατάσταση που επικρατεί στα βορειοανατολικά των Βαλκανίων, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εν δυνάμει ασταθή κατάσταση στη Μολδαβία, σε συνδυασμό με την αστάθεια, τις τριβές και τις επικίνδυνα ανταγωνιστικές ατζέντες στα Δυτικά Βαλκάνια, εγκυμονεί πολύ σοβαρούς κινδύνους για την σταθερότητα της Ευρώπης.
Άρα, το ζήτημα της σταθερότητας και των κοινών συμφερόντων από αυτή, ήταν ένα θέμα που έπρεπε να συζητηθεί μεταξύ όλων.
Ένταξη
Η Ουκρανία διακαώς θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ σε μια προσπάθεια ολοκλήρωσής της μέσα στο Ευρωατλαντικό πλαίσιο. Το ίδιο αποτελεί στόχο για μια σειρά κρατών και οντοτήτων στα Δυτικά Βαλκάνια.
Επειδή το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι δομές ευκαιρίας, αλλά όργανα με αρχές και διαδικασίες, η συνάντηση ήταν σημαντική να γίνει με την συμμετοχή όλων για να τονιστεί πως η ένταξη στις Ευρωατλαντικές δομές είναι μεν η δέουσα θεραπεία έναντι της αστάθειας στο Ουκρανικό και Δυτικοβαλκανικό θέατρο, αλλά πως αυτή η θεραπεία συνοδεύεται από πολύ συγκεκριμένους κανόνες και διαδικασίες και όποιος ευελπιστεί σε ένταξη θα πρέπει να σεβαστεί τις αρχές, τις διαδικασίες και τους κανόνες.
Ολοκλήρωση
Ο τρίτος λόγος αυτής της συνάντησης αφορά την ανάγκη επικοινωνίας και ολοκλήρωσης των βορειοανατολικών περιοχών των Βαλκανίων με τις δυτικές περιοχές των Βαλκανίων. Η ανάγκη αυτή είναι ακόμη πιο σημαντική σήμερα με το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με την ασφάλεια τροφίμων και τον εφοδιασμό των αγορών, αναδεικνύοντας το πόσο προβληματική είναι η διαδρομή από τη Μαύρη Θάλασσα.
Σε αυτό το σημείο, το μήνυμα που ήθελε να στείλει η Αθήνα προς όλους, είναι πως θα πρέπει να σταματήσουν οι παράλληλες και ανταγωνιστικές ατζέντες για έργα υποδομής και διευκόλυνσης της επικοινωνίας μεταξύ των ανατολικών και δυτικών περιοχών των Βαλκανίων και να υπάρξει ένα κοινό σχέδιο αξιοποίησης των υποδομών που ήδη υπάρχουν, βελτίωσης όπου χρειάζεται και ανάληψης νέων έργων υπό κεντρικό Ευρωπαϊκό σχεδιασμό. Όσο θα τρέχουν στην περιοχή ανταγωνιστικά σχέδια υποδομών, δεν θα υπάρξει ποτέ επικοινωνία, ολοκλήρωση και σταθερότητα των κρατών της περιοχής και ευημερία των αγορών τους.
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
